Mbola tena tohina tamin'ilay famonoana olona faobe nahafatesana olona 85 raha kely indrindra izay nanatrika ny lasy politikan'ny tanora ny alin'ny Zoma 22 jolay 2011 tany amin'ny nosy Utøya any Norvezy izao tontolo izao. Ilay mpamono olona, izay fantatra ankehitriny fa i Anders Behring Breivik, dia nisandoka ho polisy talohan'ny nitifirany ireo olona rehetra nanodidina azy, ary nihaza ireo izay nitsoaka tany anaty rano. I Breivik ihany koa no noheverina voalohany ho nanapoaka baomba tany Oslo ora vitsy talohan'izao izay nahafaty olona fito ary niteraka fahasimbana be tamin'ny tranoben'ny governemanta.
Lanonana isan-taonan'ny AUF (Arbejdernes Ungdomsfylking) , fikambanan'ny tanoran'ny Antokon'ny mpiasa (Labour Party) Norveziana ny lasin-dohataona tao Utøya . Mivondrona hiresaka politika, hihaino hira, hanao fanatanjahan-tena ary hihaino ny lahateny ataon'ireo mpanao politika taloha sy ankehitriny, ny tanora rehetra avy amin'ny lafivalon'ny firenena. Ora iray latsaka avy eo amin'i Oslo afovoany i Utøya raha fiara. Vao marain'ny andro, talohan'ny nahatongavan'ilay mpitifitra, dia naneho ny fahana Twitter-n'ny AUF [no] ary koa ny tenifototra #Utøya fa mpandray anjara miisa 700 teo ho eo no midinika ny tontolo iainana, ny zon'ny vehivavy, ary koa ny politika any amin'ny faritra Afovoany Atsinanana. Avy ny orana tamin'izany, nefa tsara ny rivotra niainana. Taty aoriana, nangina ny kaonty Twitter.
Tantaran'ny olona afa-doza
Tamin'ny Sabotsy, naneho lahatsoratra mikasika ny fanatreha-maso ny zava-nisy tao amin'ny bilaoginy tamin'ny teny Norveziana i Prableen Kaur, 23 taona, mpanao politika eo an-toerana, ary tanora mpitarika avy any Oslo. Nitsoaka ny mpitifitra izy ary niezaka ny ho velona, nampiasa ny findainy, Twitter, sy Facebook hilazany ny fianakaviany sy namany fa mbola velon'aina. Nadikan'ny gazety Telegraph any UK amin'ny teny Anglisy ny lahatsoratry ny bilaogy iray manontolo tamin'ny Sabotsy. Olona anjatony maro no namela tsikera teo amin'ny bilaogin'i Kaur manolotra fanohanana sy firariantsoa.
Ireto misy andinidininy avy amin'ny tantarany mampivarahontsana :
Jeg har våknet. Jeg klarer ikke å sove mer. Jeg sitter i stuen. Føler sorg, sinne, lykke, Gud jeg vet ikke hva. Det er for mange følelser. Det er for mange tanker. Jeg er redd. Jeg reagerer på hver minste lyd. Jeg vil nå skrive om hva som skjedde på Utøya. Hva mine øyne så, hva jeg følte, hva jeg gjorde.
Vi hadde hatt krisemøte i hovedbygget etter eksplosjonene i Oslo. Etter det var det et eget møte for medlemmene fra Akershus og Oslo. Etter møtene befant mange, mange seg rundt og i hovedbygget. Vi trøstet oss med at vi var trygge på en øy. Ingen hadde visst at helvete ville bryte ut hos oss også.
Mamaritra ny fisavoritahana sy ny horohoro i Kaur raha nahare feom-basy ireo olona nanodidina azy ary nitsoaka tany amin'ny efitra ambadika, nitady fialofana tany amin'ny rihana. Nanombola nitsambikina teny amin'ny varavaran-kely ny olona raha mbola nitohy ny fitifirana, ary nofaritany ihany koa ny tahony amin'ny mety hahafatesany noho izy nitsambikina farany. Namakivaky tokotany migodana izy ary nitsoaka lavitra tany amin'ny ala. Niantso ny reniny izy, nitomany, nilaza fa tsy hainy raha ho velona izy na tsia.
Tamin'io fotoana ioa, nibitsika izy hoe :
@PrableenKaur: Jeg lever foreløpig.
Mbola mitohy ny tantarany:
Folk hoppet ut i vannet, begynte å svømme. Jeg ble liggende. Jeg bestemte meg for at hvis han kom, skulle jeg spille død. Jeg skulle ikke løpe eller svømme. Jeg kan ikke beskrive frykten, alle tankene, det jeg følte.
En man kom. ”Jeg er fra politiet.” Jeg ble liggende. Noen skrek tilbake at han måtte bevise det. Jeg husker ikke helt hva ham sa, men morderen begynte å skyte. Han ladet. Skjøt mer. Han skjøt de rundt meg. Jeg ble liggende. Jeg tenke: ”Nå er det over. Han er her. Han tar meg. Nå dør jeg.” Folk skrek. Jeg hørte at andre ble skutt. Andre hoppet ut i vannet. Jeg lå der. Mobilen i hånden. Jeg lå oppå beina til en jente. To andre lå oppå mine bein. Jeg ble liggende. Det tikket inn tekstmeldinger. Mobilen ringte flere ganger. Jeg ble liggende. Jeg spilte død. Jeg lå der i minst en time. Det var helt stille. Jeg vred forsiktig på hodet for å se om jeg kunne se noen levende. Jeg så lik. Jeg så blod. Frykt. Jeg bestemte meg for å reise meg. Jeg hadde ligget oppå et lik. To lik lå på meg. Jeg hadde englevakt.
Nitsambikina tany anaty rano ny olona ary nanomboka nilomano. Nitsotra teo amin'ny tany aho. Nanapa-kevitra aho fa raha avy izy, dia hanao mody maty aho. Tsy hitsoaka aho ary tsy hilomano. Tsy haiko ny mamaritra ny tahotra izay nameno ny lohako, ny zavatra niainako.
Nisy lehilahy tonga. “Avy amin'ny polisy aho.” Izaho moa nitsotra teo. Ny sasany moa nitabataba avy any aoriana fa mila manaporofo izany izy. Tsy tena tadidiko tsara ny zavatra tena nolazainy, fa nanomboka nitifitra ilay mpamono olona. Nasiany bala ny basiny. Notifiriny ireo manodidina ahy. Izaho mbola nitsotra teo ihany. Nihevitra aho hoe: “Efa vita izy izany. Eto izy. Hitifitra ahy izy izao. Tena ho faty.”Nikiakiaka ny olona. Reko fa voatifitra ny sasany. Ny sasany nitsambikina anaty rano. Teo aho. Nitazona ny findaiko tamin'ny tanako, nandry teo ambonin'ny ranjona vehivavy iray. Roa hafa nandry teo amin'ny tongotro. Mbola nitsotra teo aho. Naneno imbetsaka ny finday. Mbola nitsotra teo ihany aho. Nanao mody maty. Nandry ora iray teo aho raha kely. Tena efa nangina tanteraka. Nahodiko moramora ny lohany sao mety mahita olona mbola velona aho. Nijery ny manodidina aho. Rà no hitako. Tahotra. Tapa-kevitra ny hiarina aho. Efa nandry teo ambonina vatana mangatsiaka aho. Faty roa no nandry teo amboniko. Nanana anjely mpiambina aho….. .
Tsy hain'i Kaur na mbola hiverina ilay mpitifitra na tsia, ary nanapa-kevitra izy ny hilomano hanaraka ny hafa. Voavonjin'ny sambo iray izy ary nahita ny rainy sy ny anadahiny teo amoron-drano.
Tamin'ny làlany ho any amin'ilay lasin-dohataona tamin'ny 21 jolay, nibitsika i Kaur:
@PrableenKaur: Er på vei til Utøya – sommerens vakreste eventyr.
Ary ny andininy farany amin'ny lahatsorany maneho ilay andro mampatahotra ao amin'ny bilaoginy dia manao hoe :
Det har gått noen timer siden alt dette skjedde. Jeg er fortsatt i sjokk. Alt har ikke sunket inn. Jeg har sett lik av mine venner. Flere av vennene mine er savnet. Jeg er glad for at jeg kan svømme. Jeg er glad for at jeg lever. For at Gud passet på meg. Det er så mange følelser, så mange tanker. Jeg tenker på alle de pårørende. På alle jeg har mistet. På det helvete som er og var på øya. Sommerens vakreste eventyr er forvandlet til Norges verste mareritt.